Σας έχω
λείψει; Εσείς μου έχετε λείψει αρκετά ,
έχω νοσταλγήσει τα σχόλια σας σχετικά με τα άρθρα που ανεβάζω!
Εδώ είμαι όμως ανανεωμένη
και γεμάτη από νέες ιδέες .
Γιατί παραμένουμε
κολλημένες σε κάτι που δεν έχει πια νόημα;
Ενώ όλα τα σημάδια
δείχνουν ότι η ζωή φωνάζει και σου λέει «Hello ξύπνα» εσύ δεν θέλεις να το καταλάβεις. Δεν είναι
η Adele που σου λέει “Hello” αλλά η ζωή και η πραγματικότητα που αρνείσαι
να αποδεκτείς και συνεχίζεις να ζεις τα δικά σου όνειρα σε ένα κόσμο που μάλλον
πλέον δεν σου ανήκει. Μπορείς να το κάνεις αυτό στα όνειρα σου; Να τα παγιδεύεις σε ένα παραμύθι που στη
τελική είναι ψέυτικο;
Γιατί κάνουμε
σχέσεις ; Γιατί μας αρέσει να βασανιζόμαστε; Γιατί τόσο καιρό δεν έχουμε βρει
το σωστό άνθρωπο;
Και αρχίζουν οι ανασφάλειες και επιστρέφουμε πίσω στα σίγουρα γιατί φοβόμαστε
να είμαστε μόνοι και αυτό ισχύει (όσο και αν δαγκώνεις τα χείλη σου την ώρα που
διαβάζεις το άρθρο μου και σκέφτεσαι τώρα έχει δίκαιο). Όμως μπορώ να πω έχω
δίκαιο και το λέω.
Περπατάς σε λεωφόρο
και ακούς ιστορίες από κοπέλες που θέλουν τον εαυτό τους να επιστρέφει στους πρώην
από ανασφάλεια και γιατί ψάχνει την χαμένη της ασφάλεια.
Πως μπορούμε να
το κάνουμε αυτό του εαυτού μας και να μην θέλουμε να ζήσουμε το αληθινό, εκείνο
που τα πόδια δεν μπορούν να μείνουν ακίνητα ρε γαμώτοο αλλά προτιμούμε να
έχουμε την ασφάλεια μας εκεί που είναι τα σίγουρα; Σε έχω μπερδέψει ε;
Εγώ σε έχω
μπερδέψει ή στο μυαλό σου είναι μπερδεμένα;
Αφού βλέπεις ότι
σε απορρίπτει γιατί είσαι εκεί;
Εσύ τι προτιμάς
τον έρωτα ή την αγάπη;
